Ο Μιλτιάδης Εβερτ υπήρξε ο πολιτικός της Δεξιάς, με αυθορμητισμό πηγαίο, που δεν τον βοήθησε πάντα στη σταδιοδρομία του, με αγωνιστικότητα, που ενίοτε ξεπερνούσε τις προτιμήσεις και τα περιθώρια ανοχής του ούτως ειπείν «μεσαίου χώρου» και του οικονομικού κατεστημένου.
Ηταν ένας πολιτικός πολλά υποσχόμενος, αλλά άτυχος, διότι ενώ βρέθηκε στην τελική ευθεία έχασε τελικώς τη μάχη της εξουσίας από τον Κώστα Σημίτη και στη συνέχεια την αρχηγία του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
Η πρώτη μείζων πολιτική νίκη του Εβερτ υπήρξε η εκλογή του, το 1986, σε δήμαρχο Αθηναίων, εξέλιξη που –μαζί με την εκλογή του Σωτήρη Κούβελα στη Θεσσαλονίκη και του Ανδρέα Ανδριανόπουλου στον Πειραιά– ανέδειξε τον πολιτικό ρόλο της τοπικής αυτοδιοικήσεως.
Εάν ο Δήμος των Αθηναίων παρέμεινε στη Δεξιά επί 24 χρόνια συνεχώς, αυτό οφείλεται μέχρις ενός σημείου και στον Μιλτιάδη Εβερτ, και στις πολιτικές που εισήγαγε (Δημοτικό Ραδιόφωνο κ.ά.).
Οταν, μετά την εκλογική ήττα της Ν.Δ. στις 3 Νοεμβρίου 1993, ο Μιλτιάδης Εβερτ ανέλαβε την αρχηγία του κόμματος, προσπάθησε να αναστείλει τη «φιλελευθεροποίηση» που είχε επιβάλει ο κ. Κώστας Μητσοτάκης στη συντηρητική παράξη.
Η αντίληψη της «λαϊκής Δεξιάς» άρχισε να αποκαθίσταται σε ένα κόμμα που είχε δημιουργηθεί για να εκφράσει τον συντηρητικό πολίτη και όταν αρχικώς ονομαζόταν «Λαϊκό Κόμμα.»
Είχε επικριθεί ο Μιλτιάδης Εβερτ από εσωκομματικούς του αντιπάλους και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ της εποχής εκείνης, διότι υποστήριξε τους απεργούς αγρότες της Καρδίτσας, αλλά εκείνη η κίνησή του έσπασε την πολυετή μονοπωλιακή επιρροή του ΠΑΣΟΚ στον αγροτικό κόσμο.
Ο Μιλτιάδης Εβερτ δεν ανήκε στην ελίτ των πολιτικών που σπούδασαν σε περιώνυμα πανεπιστήμια της Δύσεως, από όπου επανέκαμψαν διατηρώντας –πρωτίστως οι ανήκοντες εις το ΠΑΣΟΚ– εμφανή τα δείγματα του πλέον χυδαίου επαρχιωτισμού – ένα μείγμα υπεροψίας και παντογνωσίας, σε συνδυασμό με την πλήρη άγνοια της ελληνικής πραγματικότητος.
Ο Μιλτιάδης Εβερτ εθεωρείτο ο βέβαιος διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου στο πρωθυπουργικό εξίωμα.
Αλλά στην κρίσιμη αυτή καμπή της πολιτικής ιστορίας έκανε την εμφάνισή του ως διεκδικητής της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ο κ. Κώστας Σημίτης.
Αίφνης το κατεστημένο της χώρας βρήκε στο πρόσωπο του κ. Σημίτη τον εκφραστή του και δικαιώθηκε εν πολλοίς· αν και τώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις ολέθριες συνέπειες της κακοδιαχειρίσεως, της διαφθοράς και των σκανδάλων της εκσυγχρονιστικής οκταετίας του, που οδήγησαν τη χώρα στην ομηρία του Μνημονίου και της τρόικας.
Ο Μιλτιάδης Εβερτ ανέλαβε την ηγεσία της Ν.Δ. την περίοδο μίας ευρύτερης πολιτικής και οικονομικής αυταπάτης, όταν η αντίληψη της «λαϊκής Δεξιάς» εθεωρείτο αναχρονισμός ανάξιος συζητήσεως.
Σήμερα ο ριζοσπαστισμός της Δεξιάς είναι η αναδυόμενη τάση στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου